Over de plaats van het bewustzijn
Gisterenavond had ik op twitter.com een zeer interessante discussie met een aantal wetenschappers uit de klinische biologie over de plaats van het bewustzijn.
Aanleiding tot deze discussie was een film die gisterenavond werd uitgezonden op de VPRO (Ned 2). De film was genaamd "Julia's hart", een kruising tussen een sprookje en een documentaire. Als Julia sterft door een auto-ongeluk en haar hart wordt getransplanteerd, verzet haar partner Thomas hemel en aarde om het hart van zijn geliefde terug te vinden. In "Julia’s Hart" spelen drie wetenschappers zichzelf: cardioloog Pim van Lommel, bekend van zijn boek Eindeloos Bewustzijn, coma-onderzoeker Steven Laureys, en natuurkundige Sander Bais.
Als je deze film nog niet hebt gezien en eens wil bekijken dan kan je deze link volgen.
Na de film was er dus de mogelijkheid om over het verhaal, en de vraag waar het bewustzijn gelocaliseerd is in het lichaam van de mens, van gedachten te wisselen ... en zo'n kans laat ik natuurlijk niet voorbijgaan.
Volgens de wetenschappers uit de klinische biologie is het bewustzijn gelocaliseerd in de hersenen van de mens.
Ze menen dat het bewijs hiervan geleverd wordt door de hersenscans naast elkaar te leggen van mensen die respectievelijk bij bewustzijn zijn, hersendood verklaard zijn en mensen die zich in een vegetatieve toestand bevinden.
Hieronder vinden jullie een plaatje van zulke hersenscans.
Het bovenstaande plaatje moet volgens de "wetenschappers" aantonen dat het bewustzijn in het brein zit want ... zo zeggen ze ... we zien op het plaatje dat als iemand hersendood verklaard is (het middelste plaatje dus) ... er geen bewustzijn is.
"Hallooooo ? ... " zeg ik dan. "Het bovenstaande plaatje zegt dat er geen brein-activiteit is bij een hersendode patient maar ZEGT NIETS OVER HET BEWUSTZIJN."
En steeds opnieuw was er dezelfde kringredenering bij de bewuste - leuke woordspeling trouwens - wetenschappers die stelden dat zij uitgingen van "de HYPOTHESE dat het bewustzijn zich in het brein bevindt terwijl het tegendeel daarvan nog niet bewezen is". ... "Dus ..." zo redenereerde men : "de hypothese klopt".
"Maar ..." zo zei ik : "Je gaat uit van een hypothese die je zelf niet bewijst. Dan kan je toch niet zomaar aannemen dat die hypothese waar is."
Antwoord van de wetenschappers : "Wij nemen aan dat onze hypothese waar is omdat jij niet kan bewijzen dat ze niet waar is.", waarop ik dan weer repliceerde "dat door het bovenstaande plaatje geenszins bewustzijn wordt gemeten maar enkel de aan- of afwezigheid van hersenactiviteit, hetgeen volgens mij iets anders is dan bewustzijn."
Ik vind dit dus gewoon vals spelen en wetenschap die in een dergelijke kringredenering redeneert en voortbouwt op onbewezen premisses, is de term wetenschap in mijn ogen niet waard ! Het overtuigt mij gewoon niet !
Ik ben eerder gecharmeerd door de visie van Pim van Lommel, een cardioloog uit Nederland, die in 2001 een baanbrekend artikel publiceerde over zijn onderzoek naar bijna-doodervaringen in het gerenommeerde medische tijdschrift The Lancet. Dat artikel, dat je hier kan downloaden in pdf-formaat, werd wereldnieuws !
Van Lommel had onderzoek gedaan naar bijna-doodervaringen bij 344 Nederlandse patiënten. Zij hadden een hartstilstand in het ziekenhuis gehad. Van hen bleken er 62 een dergelijke ervaring te hebben opgedaan: ze waren even dood geweest, en daarna teruggekeerd tot het land der levenden. Op de meesten van hen maakte dat grote indruk.
Van Lommel stelde zich vervolgens de vraag: Blijft ons bewustzijn ook actief als we dood zijn? Wat hem betreft is het antwoord daarop volmondig ja. Het bewustzijn zit volgens Van Lommel dan ook niet alleen in onze hersenen, maar in alle cellen van ons lichaam.
Pim van Lommel deed zijn baanbrekende onderzoek bij mensen die, na een hartstilstand, klinisch dood waren verklaard. Na reanimatie kwam een aantal van hen weer bij bewustzijn. Een op de vijf verklaarde later uitzonderlijk heldere herinneringen te hebben aan die ‘bijna-doodervaring’. Mensen spraken over de klassieke tunnel met wit licht aan het eind, over ontmoetingen met overleden dierbaren, en, vaak, over de ultieme verzoening met de dood.
In 2007 verscheen zijn boek Eindeloos Bewustzijn. Dat was direct een verkoophit. Ondertussen zijn er meer dan 100.000 exemplaren van verkocht.
Van Lommel heeft een eigen website.
Volgens Pim van Lommel is het bewustzijn niet aan ons brein gebonden, maar is het, zoals hij noemt, non-lokaal. Hij baseert zich onder meer ook op experimenten van Cleve Backster, de uitvinder van de leugendetector.
Baxter haalde witte bloedlichaampjes uit het wangslijmvlies van een proefpersoon, en bracht die in kweek. Als de proefpersoon bepaalde geweldadige of seksueel opwindende beelden te zien kreeg, veranderde niet alleen zijn huidweerstand, maar zag je ook een verschil in de cellen in de kweek, kilometers verderop.
Het bewustzijn zit niet alleen in het brein, meent Pim van Lommel. Het is zelfs niet beperkt tot één plek. Het bewustzijn bevindt zich in zijn nogal esoterische opvatting in een andere dimensie. Alle cellen in ons lichaam, niet alleen die in het brein, fungeren als een soort ontvanger die het bewustzijn uit deze extra dimensie opvangt.
Van Lommel ziet de hersenen dan ook niet als de zetel van het bewustzijn.
En volgens mij, voortgaande op mijn eigen Out of Body Experiences is het bewustzijn eerder gelocaliseerd in het Akasha-veld en is ons brein enkel een interface tussen ons fysiek lichaam en dit bewustzijn.
Wat bedoel ik hiermee? Wat is het Akasha-veld?
Mystici en wijzen hebben altijd volgehouden dat er een alles verenigend en alles verbindend kosmisch veld bestaat. Het vormt de oorsprong van onze werkelijkheid en is tevens een soort kosmisch geheugen, waarin alle gebeurtenissen worden 'opgeslagen' en waaruit informatie kan worden opgeroepen. Recente experimenten in de vacuümfysica hebben het bestaan van dit Akasha-veld aangetoond. Het is een soort zee van fijnstoffelijke energie waaruit alles ontstaat: atomen en melkwegstelsels, sterren en planeten, levende wezens en zelfs bewustzijn.
Stof tot nadenken en bewustwording dus ...
Memedir, 11/05/2009
Aanleiding tot deze discussie was een film die gisterenavond werd uitgezonden op de VPRO (Ned 2). De film was genaamd "Julia's hart", een kruising tussen een sprookje en een documentaire. Als Julia sterft door een auto-ongeluk en haar hart wordt getransplanteerd, verzet haar partner Thomas hemel en aarde om het hart van zijn geliefde terug te vinden. In "Julia’s Hart" spelen drie wetenschappers zichzelf: cardioloog Pim van Lommel, bekend van zijn boek Eindeloos Bewustzijn, coma-onderzoeker Steven Laureys, en natuurkundige Sander Bais.
Als je deze film nog niet hebt gezien en eens wil bekijken dan kan je deze link volgen.
Na de film was er dus de mogelijkheid om over het verhaal, en de vraag waar het bewustzijn gelocaliseerd is in het lichaam van de mens, van gedachten te wisselen ... en zo'n kans laat ik natuurlijk niet voorbijgaan.
Volgens de wetenschappers uit de klinische biologie is het bewustzijn gelocaliseerd in de hersenen van de mens.
Ze menen dat het bewijs hiervan geleverd wordt door de hersenscans naast elkaar te leggen van mensen die respectievelijk bij bewustzijn zijn, hersendood verklaard zijn en mensen die zich in een vegetatieve toestand bevinden.
Hieronder vinden jullie een plaatje van zulke hersenscans.
Het bovenstaande plaatje moet volgens de "wetenschappers" aantonen dat het bewustzijn in het brein zit want ... zo zeggen ze ... we zien op het plaatje dat als iemand hersendood verklaard is (het middelste plaatje dus) ... er geen bewustzijn is.
"Hallooooo ? ... " zeg ik dan. "Het bovenstaande plaatje zegt dat er geen brein-activiteit is bij een hersendode patient maar ZEGT NIETS OVER HET BEWUSTZIJN."
En steeds opnieuw was er dezelfde kringredenering bij de bewuste - leuke woordspeling trouwens - wetenschappers die stelden dat zij uitgingen van "de HYPOTHESE dat het bewustzijn zich in het brein bevindt terwijl het tegendeel daarvan nog niet bewezen is". ... "Dus ..." zo redenereerde men : "de hypothese klopt".
"Maar ..." zo zei ik : "Je gaat uit van een hypothese die je zelf niet bewijst. Dan kan je toch niet zomaar aannemen dat die hypothese waar is."
Antwoord van de wetenschappers : "Wij nemen aan dat onze hypothese waar is omdat jij niet kan bewijzen dat ze niet waar is.", waarop ik dan weer repliceerde "dat door het bovenstaande plaatje geenszins bewustzijn wordt gemeten maar enkel de aan- of afwezigheid van hersenactiviteit, hetgeen volgens mij iets anders is dan bewustzijn."
Ik vind dit dus gewoon vals spelen en wetenschap die in een dergelijke kringredenering redeneert en voortbouwt op onbewezen premisses, is de term wetenschap in mijn ogen niet waard ! Het overtuigt mij gewoon niet !
Ik ben eerder gecharmeerd door de visie van Pim van Lommel, een cardioloog uit Nederland, die in 2001 een baanbrekend artikel publiceerde over zijn onderzoek naar bijna-doodervaringen in het gerenommeerde medische tijdschrift The Lancet. Dat artikel, dat je hier kan downloaden in pdf-formaat, werd wereldnieuws !
Van Lommel had onderzoek gedaan naar bijna-doodervaringen bij 344 Nederlandse patiënten. Zij hadden een hartstilstand in het ziekenhuis gehad. Van hen bleken er 62 een dergelijke ervaring te hebben opgedaan: ze waren even dood geweest, en daarna teruggekeerd tot het land der levenden. Op de meesten van hen maakte dat grote indruk.
Van Lommel stelde zich vervolgens de vraag: Blijft ons bewustzijn ook actief als we dood zijn? Wat hem betreft is het antwoord daarop volmondig ja. Het bewustzijn zit volgens Van Lommel dan ook niet alleen in onze hersenen, maar in alle cellen van ons lichaam.
Pim van Lommel deed zijn baanbrekende onderzoek bij mensen die, na een hartstilstand, klinisch dood waren verklaard. Na reanimatie kwam een aantal van hen weer bij bewustzijn. Een op de vijf verklaarde later uitzonderlijk heldere herinneringen te hebben aan die ‘bijna-doodervaring’. Mensen spraken over de klassieke tunnel met wit licht aan het eind, over ontmoetingen met overleden dierbaren, en, vaak, over de ultieme verzoening met de dood.
In 2007 verscheen zijn boek Eindeloos Bewustzijn. Dat was direct een verkoophit. Ondertussen zijn er meer dan 100.000 exemplaren van verkocht.
Van Lommel heeft een eigen website.
Volgens Pim van Lommel is het bewustzijn niet aan ons brein gebonden, maar is het, zoals hij noemt, non-lokaal. Hij baseert zich onder meer ook op experimenten van Cleve Backster, de uitvinder van de leugendetector.
Baxter haalde witte bloedlichaampjes uit het wangslijmvlies van een proefpersoon, en bracht die in kweek. Als de proefpersoon bepaalde geweldadige of seksueel opwindende beelden te zien kreeg, veranderde niet alleen zijn huidweerstand, maar zag je ook een verschil in de cellen in de kweek, kilometers verderop.
Het bewustzijn zit niet alleen in het brein, meent Pim van Lommel. Het is zelfs niet beperkt tot één plek. Het bewustzijn bevindt zich in zijn nogal esoterische opvatting in een andere dimensie. Alle cellen in ons lichaam, niet alleen die in het brein, fungeren als een soort ontvanger die het bewustzijn uit deze extra dimensie opvangt.
Van Lommel ziet de hersenen dan ook niet als de zetel van het bewustzijn.
En volgens mij, voortgaande op mijn eigen Out of Body Experiences is het bewustzijn eerder gelocaliseerd in het Akasha-veld en is ons brein enkel een interface tussen ons fysiek lichaam en dit bewustzijn.
Wat bedoel ik hiermee? Wat is het Akasha-veld?
Mystici en wijzen hebben altijd volgehouden dat er een alles verenigend en alles verbindend kosmisch veld bestaat. Het vormt de oorsprong van onze werkelijkheid en is tevens een soort kosmisch geheugen, waarin alle gebeurtenissen worden 'opgeslagen' en waaruit informatie kan worden opgeroepen. Recente experimenten in de vacuümfysica hebben het bestaan van dit Akasha-veld aangetoond. Het is een soort zee van fijnstoffelijke energie waaruit alles ontstaat: atomen en melkwegstelsels, sterren en planeten, levende wezens en zelfs bewustzijn.
Stof tot nadenken en bewustwording dus ...
Memedir, 11/05/2009
Reacties
Een reactie posten