Hebzucht !

Volgend artikel las ik daarnet op de website van Trends:

"De drie vakbonden bij Dexia hebben een gezamenlijke brief aan de aandeelhouders geschreven. Ze zijn niet te spreken over de salarisverhogingen die de top van het bedrijf zichzelf wil toekennen terwijl van het personeel een flinke inspanning wordt gevraagd om de kosten te verlagen. Dat meldt Le Soir.
Als de aandeelhouders woensdag op de algemene vergadering het licht op groen zetten, krijgt gedelegeerd bestuurder Pierre Mariani voortaan een vast salaris zo'n 1 miljoen euro. Zijn voorganger Axel Miller moest tevreden zijn met 825.000 euro. Ook bestuursvoorzitter Jean-Luc Dehaene strijkt voortaan meer op. Het dubbele van een gewone bestuurder.
Volgens de vakbonden komen de geplande loonsverhoging voor de bedrijfstop op zijn minst op een ongepast moment. Om het hoofd te bieden aan de financiële en economische crisis moet het personeel een flink herstructureringsplan slikken: dit jaar verdwijnen 900 banen en de komende drie jaar moeten de kosten met 15% naar omlaag."
Bron: www.trends.be 12/05/09

En dan hoor ik Mijnheer Dehaene daarnet ook op het journaal reageren dat de kritiek op de hoge lonen door de vakbonden een erg populistische houding is !

Wansmakelijk noem ik dit !

Terwijl trouwe werknemers tot op hun botten worden uitgeperst om de gevolgen van de verderfelijke hebzucht van enkelen weg te wassen, permitteren diezelfde onbekwame zelfzuchtige heren het zich om zichzelf nog maar eens, zonder enige schroom, te bedienen van de vetpot.

Hoe lang nog zullen wij dit blijven accepteren zonder eens met z'n allen een oorverdovende halt te roepen aan deze vetzakken ?

En dan hoor ik zovelen onder jullie mij vertellen ..."dat we er toch niets aan kunnen veranderen" ... dat "dat de realiteit is" ... dat "de muur waar we tegenaan botsen toch niet zal wijken" ... en ... "welcome to the real world" ...

Ik word hier gewoon ziek van.

Hebben jullie dan zo weinig geloof in jullie zelf? Denken jullie nu echt dat jullie zo machteloos zijn?

Het gevoel van machteloosheid dat bij jullie leeft is slechts een gevoel. Zolang jullie dit niet beseffen zal er nooit iets veranderen ... of vinden jullie het zo fijn in een wereld die geleid wordt door hebzuchtige smeerlappen die je blijvend in angst willen gevangen houden?

Weet je waar hebzucht toe leidt?

Hebzucht leidt tot dit :


En als jullie niet bij jezelf beginnen om halt te roepen ....

Memedir, 13/05/2009

Reacties

  1. De reactie van de vakbond is inderdaad populistisch maar wel terecht.. trouwens zijn creaturen à la Dehaene er niet gekomen door de steun van het volk... heeft het volk, de gewone man in de straat er niet voor gezorgd dat bepaalde personen aan de macht komen ??? moeten mensen deze houding blijven slikken.
    Heel die geldaffaire en het bijna failliet gaan van die banken is zo unfair, zo onrealistisch.
    Ze hebben jaren gespeculeerd op risicobeleggingen, jaren "gespeeld" met ONS geld, en als het dan mis gaat dan krijgen ze nog eens geld van de staat... ONS geld, want de staat dat zijn WIJ.
    Dat is dus twee keer dat wij ONS geld verliezen.

    En dan die houding van sommigen tegenover al die mensen die hun job al kwijt zijn, die hun job dreigen te verliezen, die moeten besparen enz en dan zo'n hoge lonen uitbetalen aan leidinggevenden omdat ze het volgende keer beter zouden doen... SCHANDALIG gewoon !

    Het spijtige is dat mensen zodanig bang zijn om hun job te verliezen, dat ze niet durven openlijk te reageren op dit soort wantoestanden, terwijl het juist daardoor is dat dit blijft bestaan.
    In wat een democratie leven wij ? Dan komen we weer bij die discussie en zo kunnen we eindeloos doorgaan... hoe lang nog ?

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Neen, dit kan niet eindeloos blijven doorgaan Ingrid.
    Daarnet las ik nog een leuk artikeltje over de zogenaamde 'bailout bubble' ... de zeepbel die weldra zal uiteenspatten in ons aller gezicht.
    En ja, heel terecht dat je jezelf vragen stelt bij onze angst om onze job te verliezen.
    Zelf ben ik daar vorige week ook nog angstvallig mee geconfronteerd ... een confrontatie met mijn eigen angst, een dwingende kracht vanuit me zelf die me, als een boos stemmetje steeds opnieuw en opnieuw aanspoorde om terug te plooien naar het eigen ego, het zelfbehoud, het egoïsme.
    Wanneer we er echter in slagen om voorbij die angst te kijken naar het mooie wat ons te wachten staat, dan denk ik dat het een stuk gemakkelijker zal worden om deze crisis door te komen en hiervoor bepaalde 'schijn'-zekerheden en nutteloze hebbedingetjes heel bewust op te gaan offeren.
    Is niet dit de uitdaging waar we allen, allemaal, en elk op zich, voor staan?
    Het is toch gewoon prachtig dat we ons hier bewust van worden, nietwaar?

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Maldek

Honing en Kaneel: De wonderlijke en vaak niet geziene genezende eigenschappen

Over het aardraster ...