Maldek
Tussen de planeten Mars (onze buurplaneet) en Jupiter ligt een asteroïdengordel.
Je moet je dat voorstellen als een gordel van brokstukken, stof, steen en puin ... een rommelig goedje dus ...
Nu zijn er sommige wetenschappers die beweren dat deze asteroïdengordel zo’n 16 miljoen jaar oud is en het restant is van een planeet die ... nu wordt het dus exotisch ... verwoest werd door een gigantische kernoorlog !! ??
... Ik zie sommigen van jullie al proesten van het lachen ...
Ja ja, hoor ik jullie nu denken ... allemaal prietpraat, leuk en heel mooi als scenario van één of andere science fiction-film ... maar laat ons maar gewoon blijven, de wereld is al gek genoeg.
Juist, zo mogen jullie denken en laat ons maar met onze voeten op de grond blijven.
Toch wil ik jullie hier even meenemen in de redenering van de betreffende wetenschappers, want daar moeten we het wel over eens zijn, we moeten ons gedacht kunnen zeggen.
Dus ... ik ga verder ...
In 1766 ontdekte Titius van Wittenberg een verbazingwekkende verhouding in de afstanden van de eerste zeven planeten, die wijst op het vroegere bestaan van “Maldek”, want de hypothetische planeet tussen Mars en Jupiter heeft ondertussen een naam gekregen ...
In 1772 werd dit gepubliceerd door het hoofd van de sterrenwacht te Berlijn, een zekere Johann Bode, en deze verhouding in de afstanden van de eerste zeven planeten is sindsdien bekend als de wet van Bode, en later bekend als de derde wet van Kepler.
Wie meer wil vernemen over deze Wet van Bode moet maar eens een kijkje nemen op de verschillende links (o.a. naar Wikipedia) die ik geef op deze blog. (ja … je moet ook zelf wat opzoekingswerk doen eh ... dat is trouwens heel leuk)
We springen zo'n 200 jaar vooruit in de tijd.
In 1960, da’s ondertussen ook al lang geleden nietwaar? ... geloofde de meerderheid van de astronomen dat de asteroïden brokstukken waren, restanten van de vorming van ons planetenstelsel, zo’n 4 miljard jaar geleden ... en dus vond de meerderheid van de sterrenkundigen dat dat verhaal van die hypothetische planeet tussen Mars en Jupiter je reinste prietpraat was.
Toch was er destijds een zekere Professor Michael Ovenden, astronoom van het Canadees Departement voor Geofysica en Astronomie, en van het Instituut voor Astronomie en Ruimtewetenschappen aan de universiteit van Brits Columbia in Vancouver die, tegen de stroom van de heersende wetenschappers in, gedurende 25 jaar werkte aan een sterk bewijs voor het feit dat de asteroïdengordel een planeet was die miljoenen jaren geleden explodeerde!
Je moet maar goesting hebben nietwaar ...
Zijn theorie, Het Principe van Minste Interactie-Actie voorspelt correct de banen van de grote manen van Uranus en Jupiter en tot 1 procent de banen van de planeten Mercurius tot en met Neptunus.
Maar ... dixit Ovenden ... dit gaat alleen op als we ook aannemen dat er een grote planeet bestond waar nu de asteroïdengordel is die ongeveer 16 miljoen jaar geleden plotseling verdween.
Professor Ovenden zag bovendien in volgende vaststellingen het “bewijs” van zijn theorie:
1. Meteorieten, waarvan velen asteroïden zijn, vertonen vaak een gecompliceerde kristallijnen structuur die alleen kan zijn gevormd als hij gedurende miljoenen jaren langzaam was afgekoeld. Een kleine meteoriet van de asteroïdengordel had alleen zo langzaam kunnen afkoelen als hij deel uitmaakte van een groter lichaam van honderden of wel duizenden kilometers in doorsnee.
2. Veel meteorieten zijn gemagnetiseerd alsof ze waren afgekoeld in het magnetische veld van een grote roterende planeet.
3. De meeste ijzerhoudende meteorieten tonen een blootstelling aan kosmische straling die meer dan tien maal zo hoog is als die van andere meteorieten, vergelijkbaar met delen van een planeet die is vernietigd door een thermonucleaire explosie.
4. Sommige wetenschappers geloven dat tektieten (dit zijn glasachtige meteorieten of stenen) van de asteroïdengordel afkomstig zijn. Sommige Russische wetenschappers zeggen dat alleen een thermonucleaire explosie de hitte kan hebben voortgebracht om deze glazen, gesmolten stenen en metalen bollen te vormen die in sommige gebieden op Aarde worden gevonden, en dat dit enkel kan gebeurd zijn doordat één of ander intelligent ras de explosie van een planeet moet hebben veroorzaakt.
Ja ik weet het ... dit klinkt allemaal heel exotisch ... verzinsel ... prietpraat.
Misschien wel ... misschien niet ... ik geef het even het voordeel van de twijfel want ... ik weet het niet.
Bedenk wel effe dat diegenen onder jullie die deze theorie op hoongelach onthalen net op dezelfde manier reageren als diegenen die destijds hard van leer gingen tegen een man die beweerde dat onze zon en niet de aarde het centrum van het universum was. Hoe heette die man ook al weer?
De reden waarom wij zo lacherig op dergelijke theorieën reageren is niet gelegen in het feit dat deze theoriëen elke logica missen ... maar in het feit dat zij ons hele denken over de wereld en de dingen overhoop gooien ... men noemt dat een paradigma-verschuiving.
Inspiratie voor dit artikel vond ik vooral hier.
Memedir, 1 april 2009
(en neen ... dit artikel is NIET bedoeld als aprilgrap !)
Je moet je dat voorstellen als een gordel van brokstukken, stof, steen en puin ... een rommelig goedje dus ...
Nu zijn er sommige wetenschappers die beweren dat deze asteroïdengordel zo’n 16 miljoen jaar oud is en het restant is van een planeet die ... nu wordt het dus exotisch ... verwoest werd door een gigantische kernoorlog !! ??
... Ik zie sommigen van jullie al proesten van het lachen ...
Ja ja, hoor ik jullie nu denken ... allemaal prietpraat, leuk en heel mooi als scenario van één of andere science fiction-film ... maar laat ons maar gewoon blijven, de wereld is al gek genoeg.
Juist, zo mogen jullie denken en laat ons maar met onze voeten op de grond blijven.
Toch wil ik jullie hier even meenemen in de redenering van de betreffende wetenschappers, want daar moeten we het wel over eens zijn, we moeten ons gedacht kunnen zeggen.
Dus ... ik ga verder ...
In 1766 ontdekte Titius van Wittenberg een verbazingwekkende verhouding in de afstanden van de eerste zeven planeten, die wijst op het vroegere bestaan van “Maldek”, want de hypothetische planeet tussen Mars en Jupiter heeft ondertussen een naam gekregen ...
In 1772 werd dit gepubliceerd door het hoofd van de sterrenwacht te Berlijn, een zekere Johann Bode, en deze verhouding in de afstanden van de eerste zeven planeten is sindsdien bekend als de wet van Bode, en later bekend als de derde wet van Kepler.
Wie meer wil vernemen over deze Wet van Bode moet maar eens een kijkje nemen op de verschillende links (o.a. naar Wikipedia) die ik geef op deze blog. (ja … je moet ook zelf wat opzoekingswerk doen eh ... dat is trouwens heel leuk)
We springen zo'n 200 jaar vooruit in de tijd.
In 1960, da’s ondertussen ook al lang geleden nietwaar? ... geloofde de meerderheid van de astronomen dat de asteroïden brokstukken waren, restanten van de vorming van ons planetenstelsel, zo’n 4 miljard jaar geleden ... en dus vond de meerderheid van de sterrenkundigen dat dat verhaal van die hypothetische planeet tussen Mars en Jupiter je reinste prietpraat was.
Toch was er destijds een zekere Professor Michael Ovenden, astronoom van het Canadees Departement voor Geofysica en Astronomie, en van het Instituut voor Astronomie en Ruimtewetenschappen aan de universiteit van Brits Columbia in Vancouver die, tegen de stroom van de heersende wetenschappers in, gedurende 25 jaar werkte aan een sterk bewijs voor het feit dat de asteroïdengordel een planeet was die miljoenen jaren geleden explodeerde!
Je moet maar goesting hebben nietwaar ...
Zijn theorie, Het Principe van Minste Interactie-Actie voorspelt correct de banen van de grote manen van Uranus en Jupiter en tot 1 procent de banen van de planeten Mercurius tot en met Neptunus.
Maar ... dixit Ovenden ... dit gaat alleen op als we ook aannemen dat er een grote planeet bestond waar nu de asteroïdengordel is die ongeveer 16 miljoen jaar geleden plotseling verdween.
Professor Ovenden zag bovendien in volgende vaststellingen het “bewijs” van zijn theorie:
1. Meteorieten, waarvan velen asteroïden zijn, vertonen vaak een gecompliceerde kristallijnen structuur die alleen kan zijn gevormd als hij gedurende miljoenen jaren langzaam was afgekoeld. Een kleine meteoriet van de asteroïdengordel had alleen zo langzaam kunnen afkoelen als hij deel uitmaakte van een groter lichaam van honderden of wel duizenden kilometers in doorsnee.
2. Veel meteorieten zijn gemagnetiseerd alsof ze waren afgekoeld in het magnetische veld van een grote roterende planeet.
3. De meeste ijzerhoudende meteorieten tonen een blootstelling aan kosmische straling die meer dan tien maal zo hoog is als die van andere meteorieten, vergelijkbaar met delen van een planeet die is vernietigd door een thermonucleaire explosie.
4. Sommige wetenschappers geloven dat tektieten (dit zijn glasachtige meteorieten of stenen) van de asteroïdengordel afkomstig zijn. Sommige Russische wetenschappers zeggen dat alleen een thermonucleaire explosie de hitte kan hebben voortgebracht om deze glazen, gesmolten stenen en metalen bollen te vormen die in sommige gebieden op Aarde worden gevonden, en dat dit enkel kan gebeurd zijn doordat één of ander intelligent ras de explosie van een planeet moet hebben veroorzaakt.
Ja ik weet het ... dit klinkt allemaal heel exotisch ... verzinsel ... prietpraat.
Misschien wel ... misschien niet ... ik geef het even het voordeel van de twijfel want ... ik weet het niet.
Bedenk wel effe dat diegenen onder jullie die deze theorie op hoongelach onthalen net op dezelfde manier reageren als diegenen die destijds hard van leer gingen tegen een man die beweerde dat onze zon en niet de aarde het centrum van het universum was. Hoe heette die man ook al weer?
De reden waarom wij zo lacherig op dergelijke theorieën reageren is niet gelegen in het feit dat deze theoriëen elke logica missen ... maar in het feit dat zij ons hele denken over de wereld en de dingen overhoop gooien ... men noemt dat een paradigma-verschuiving.
Inspiratie voor dit artikel vond ik vooral hier.
Memedir, 1 april 2009
(en neen ... dit artikel is NIET bedoeld als aprilgrap !)
Reacties
Een reactie posten