UTOPIA !
In deze reeks cursiefjes die ik speciaal voor deze blog op regelmatige basis zal schrijven probeer ik met jullie mijn visie op deze wereld te delen.
Het is niet mijn bedoeling om mijn mening alhier aan jullie te willen opdringen.
Voor diegenen die het willen weten bied ik hier de kans om een glimpje op te vangen van datgene wat er zich tussen mijn twee oren afspeelt.
Ik wil deze gedachten enkel geven aan jullie zonder er iets voor terug te verwachten.Het is mijn piepkleine bijdrage in het “Grote Boek der Wijsheid”.
______________________
Moedeloos word ik er soms van als ik luister naar het cynisch gelach van mijn vrienden na mijn zoveelste pleidooi voor een nieuwe samenleving.
Ze verwijten me dan voorzichtig mijn kinderlijk vertrouwen in één of ander Utopia, een land van melk en honing, dat toch nooit zal gerealiseerd worden.
“Allemaal mooie woorden” zeggen ze me dan en “in theorie klopt dat wel allemaal wat je zegt” maar “je zal de mens nooit zover krijgen dat hij spontaan en belangeloos zich zal inzetten om aan zo’n samenleving opbouw te geven. En morgen zal je dan heel ontgoocheld zijn omdat je dat niet hebt kunnen bereiken …”
Even situeren, voor diegenen die niet meer kunnen volgen:
In mijn overtuiging leven we momenteel, anno 2009, op een zogenaamd kantelmoment in de geschiedenis van de mensheid, waarin hij massaal ervoor zal kiezen om een aantal vastgeroeste paradigma’s (aangenomen waarheden) te verlaten om vorm te geven aan een nieuwe samenleving, gestoeld op andere principes.
“Over welke aangenomen waarheden spreek ik dan?”, hoor ik julie vragen.
Wel … de paradigma’s waarvan wij nu en in de volgende jaren afstand van zullen nemen zijn “waarheden” zoals … we MOETEN presteren, we MOETEN steeds beter zijn, we MOETEN steeds meer willen, we MOETEN de wereld naar onze hand zetten, … we MOETEN, we MOETEN, we MOETEN …
Vanuit dit moeten, en m.i. is het monetaire systeem daar als noodzakelijke erfgenaam van het zogenaamde “voorwathoortwat-principe” een heel grote boosdoener in, leven wij elke dag ons jachtig leven kapot tot voorbij het avondrood, ontzeggen we ons de tijd om tot onszelf en onze medemensen (onze kinderen, onze vrienden, onze buren, onze familie) te komen en staan we er dan op het einde van ons leven ook nog versteld van dat … het toch allemaal zo snel gegaan is … voorbij gegaan … zonder er een zucht van te hebben opgevangen.
Hoe ondankbaar voor dit leven !!!
MOETEN … MOETEN … MOETEN …
Langzaam wordt een bewustzijn nu wakker waarin dat MOETEN plaats gaat ruimen voor MOGEN !
We MOGEN presteren.
We MOGEN steeds beter worden.
We MOGEN steeds meer willen.
We MOGEN de wereld naar onze hand zetten.
Het MAG … maar het MOET plots niet meer !
Och ja, was het zo eenvoudig maar … uiteindelijk heb ik ook heel dikwijls mijn twijfels wanneer ik rond mij in de wereld kijk hoor.
Het verkeer op straat wordt er alleen maar drukker en onveiliger op.
Nog nooit is er zoveel geweld tussen mensen geweest.
Op werk wordt steeds meer en meer van mensen verlangd en proberen we elkaar voortdurend de loef af te steken en als het MOET (herken je het woordje nog?) een achterbakse hak te zetten.
De beste zijn is plots niet goed genoeg meer … de beste blijven is de uitdaging … en wanneer je straks niet meer kunt volgen dan parkeert men je in een hoekje … OPZIJ OPZIJ OPZIJ … MAAK PLAATS MAAK PLAATS MAAK PLAATS … klinkt het melodietje je bekend in de oren ?
Mooi toch, nietwaar? Leuk !!!
Hoe gezellig is het om hier te zijn …
En ja, dan word ik soms heel moedeloos wanneer ik zoveel gebrek aan hoop bij mijn vrienden zie … HOOP in een toekomst … een nieuwe samenleving die nochtans vol ongeduld op onze voordeuren blijft bonken!
Het mag dan UTOPIA heten … wellicht zullen we die samenleving nooit ten volle bereiken … maar steeds zal er die wegwijzer zijn op mijn pad naar morgen :
- > UTOPIA - >
niet zo heel ver meer
Memedir, 7 april 2009
je maakt het de mensen om je heen niet gemakkelijk... daar draait het allemaal om ...omdat ene woord "gemakkelijk".
BeantwoordenVerwijderenOnze voorouders waren blij met het woordje "mogen" maar wij zijn helaas van de generatie "moeten"
hoe vaak hebben we als kind al niet gehoord
je moet goed je best doen op school, je moet een voorbeeldige leerling zijn, je moet braaf zijn, je moet je bord leeg eten, je moet dit en je moet dat en nu zou jij willen dat we dit allemaal overboord gooien en teruggaan naar we mogen dit en we mogen dat... dat is helemaal niet gemakkelijk hoor of om het anders te stellen velen ons ons kunnen ook niet meer anders, ze zitten zo vastgeroest om de beste, de slimste, de eerste enz te zijn dat mogen een utopie wordt en moeten een must.
Je kan en mag niet van de wereld verwachten dat ze nu meteen het woord moeten door mogen vervangt... dat is een traject, misschien wel een generatie die daar moet... verdorie nu doe ik het ook... over gaan.
Dat moeten en mogen is ook afhankelijk van de situatie waarin een mens zich bevindt.
Als je een goed werk hebt, een eigen huis, een auto, geen financiele problemen dat kan je veel gemakkelijker het woord "mogen" gebruiken, want je weet dat niets meer moet om gelukkig te zijn want dat ben je al.
Terwijl mensen die het niet zo goed hebben, mensen die werkloos zijn, mensen die geen zekerheid in hun bestaan hebben eerder het woord "moeten" gaan gebruiken want hun situatie is anders.
Om de wereld te veranderen moet/mag je beginnen met jezelf... hoe kan ik een bijdrage leveren tot een betere maatschappij, hoe kan ik mijn medemens overtuigen van een beter leven voor iedereen, dan mag je pas gerust zijn dan niets meer "moet" maar dat je "mag" geloven in een betere toekomst voor iedereen...